A letter from August 3rd, 2020

ถึงตัวผมในอนาคต วัย 35 ปี ไงคนเก่ง ตอนนี้นายอายุ 35 สินะ ส่วนผมเพิ่ง 30 เมื่อเดือนที่แล้วนี้เอง ผมแค่อยากรู้ ความเป็นไปของอนาคต ตอนนี้นายคงออกมาอยู่คนเดียวใช่มั้ย มีรถรึยัง ? เคยขึ้นเครื่องบินไปต่างประเทศมั้ย ภาษาอังกฤษดีขึ้นแค่ใหน... และคบกับมาร์คอยู่รึเปล่า ? ถ้ายังเป็นเพื่อนกัน รักษาไว้ให้ดี อย่าพูดแย่ใส่เขา ถือเป็นคำขอร้องนะ เอาล่ะ นายคงลืมคืนนี้ไปหมดจด ตอนนี้ ผมกำลังแต่งงานนิยายเรื่อง Busy love มาถึงตอนที่ 6 กับ 7 ผมวางแผนว่า เมื่อเขียนนิยายจบ จะไปลุยเรื่องสั้นสักปี แล้วค่อยสลับไปนิยาย ตอนนี้ ที่คิดไว้แต่ยังไม่ลงมือ มีเรื่อง กระเป๋าสตางค์วิเศษ, ตัวตลกสยองขวัญ และเรื่องยาว ก็มีเรื่อง ความแค้นเพศที่สาม กับ สาวงามยุคคริสตกาล << ชื่อเรื่อง คงเปลี่ยนนั่นแหละ หึ... เฮ้ ตอนนี้ คงมีนิยายและเรื่องสั้น เก็บไว้เยอะละสิ จริงมั้ย ? 5 ปีที่ผ่านมา ยังไงก็ต้องมีผลงานสะสมนั่นแหละ แล้วนายคงเจอเรื่องเลวร้าย จนถูกบี้จมดิน.... ขอให้รู้เถอะ ความฉลาดเกิดจากความเจ็บปวด นายฉลาดกว่าผมวัยนี้ นี่คือราคาที่ต้องจ่าย ไม่ว่าจะปี 2020 หรือปี 2025 คงไม่ต่างกันหรอก ยังไง พวกเราก็ต้องทุกข์ แต่ผมขอให้นายไม่ลืม ว่า ชีวิตคือของขัวญทีมีค่า แก่การฉลองในทุกวัน ดังนั้น เมื่อนายกำลังอ่านจดหมายฉบับนี้ ขอให้นายสัญญากับผมข้อหนึ่ง คืนนี้ นายต้องดูหนังสนุก ๆ และกินอาหารดี ๆ จากนั้นอ่านนิยาย เราไม่จำเป็นต้อง เที่ยวหรอก ถ้าไม่ชอบ ไม่ต้องทำ รู้มั้ย ผมอยากรู้อนาคตจริง ๆ อยากให้มีอุโมงค์กาลเวลา ที่ลอดเข้าไปหานายได้ สักแว๊บเดียว อยากคุยกับนาย นั่งคุยกัน มองฟ้ายามค่ำคืน และจากนั้นค่อยกลับมาโลกของผม คงจะได้เรียนรู้อะไรมากมายทีเดียว.... หึ ตลกจริง ๆ เอาเถอะ ตัวผมวัย 35.... ผมมั่นใจว่าชีวิต คงดีกว่าผมในวัย 30 เพราะตอนนี้ผมต้องกลับมาอยู่บ้านพ่อ อีเบย์ก็ล้มเหลว เงินเก็บก็หมด คิดจะทำแพนด้าฟู้ด แต่ก็ยังไม่ได้สมัครสักที ช่วงขาลง... เพราะงั้น ตัวนาย คงไม่ลงไปกว่านี้ ขอให้บินให้สูงไว้ กล้าหาญไว้แค่ทำเป็นกล้าก็ได้ ลาก่อนนะ ดูแลตัวเองให้ดีคนเก่ง... ใจจริงชีวิตจะเป็นยังไง ผมไ่ม่แคร์เท่าไหร่ แค่ให้นาย มีความสุขกับ เวลาปัจจุบันก็พอ โชคดี... ผมรักนาย มากกว่าใครที่รู้จักมาโลกนี้ ลาก่อน ใช้ชีวิตให้สนุก... ตี 3:41 ของวันที่ 4/8/2020