A letter from May 5th, 2020

Batuhan. Nasılsın?Ben çok iyiyim,sana yazarken ilk defa bu kadar iyi,güçlü hissediyorum.En önemlisi ağlamıyorum. Bitirdim,içimde ki seni bitirdim.Hiç bir şey kalmadı içimde sana dair,güzel anılar dışında.Belki ergenlikti,bilemem ama gerçekten benim için anlamın çok büyüktü her zaman,bunu bil. Tamamen hayatından çıktım bugun,bağlarımı koparttım,ikimizi bağlayan herkesle. Bilmem belki yazdığım hiç bir şeyi okumadın,direkt çöp kutusuna attın,okumaya değer bile görmedin.Kendi kararın,ben bir şey kaybetmedim. Seni bitireceğim günün geleceğini biliyordum,sonsuz değildir sonuçta hiç bir sevgi..Biliyorsun... Uzun uzun yazmak istemiyorum,içimden gelmiyor.Sana dair en ufak çaba gereksiz artık.Sadece yazmak,söylemek istedim. Eğer ki bunu 5 yıl sonra okuyorsan hayatında olmadığıma eminim,geriye dönüp bakmam çünkü asla. Hiç bir bağımız kalmadıysa eğer,bana ulaş.. Bunu seni sevdiğim için demiyorum,sakın yanlış anlama.Sadece hayatımı,kalbimi zamanında bu kadar etkileyen biri ile bir karşılıklı kahve içmek isterim...Kahve içmeyi hiç sevmesem bile,ortamına göre içeriz bir seferlik,bir şey olmaz.. Her neyse her şey geçti.. Hoşça Kal olur mu? çoooooook mutlu,huzurluyuumm ben sende öylesindir umarım... rumeysa yılmaz