A letter from April 6th, 2020

Sevgili kendim, garip bir şey deneyip kendime mektup yazıyorum. nasıl bir hayat yaşadığını bilmiyorum. umarım ailene yük olmuyorsundur. hala kavga ediyorlar mı bilmiyorum ama bunun seni çok yıprattığını biliyorum. şu zaman diliminde kendimi sevmiyorum. aynaya baktığımda kendimden iğreniyorum ama sen bunu yapma. kendini sev. unutamadığın kim varsa unut. depresyonda olduğum bir zamandayım. kimseye belli etmediğim ama içten içe tükendiğim bir zaman. dostum diyecek tek bir insan bile yok ve ben bu yalnızlığa alışmaya başladım. hala hayatında kimler var merak ediyorum. ailemden kimler var? arkadaşlarımdan kimler kaldı geriye? ve en önemlisi ruh ikizini buldun mu? eğer bulduysan onu çok sev has eğer bulamadıysan elbette bulursun üzülme. seni seviyorum.