A letter from March 31st, 2020

Dear FutureMe, Sevgili Ebru; Şu maili yazdığım tarihte evden dışarı çıkmayali yaklaşık 20 gün oldu.4 gün sonra 20 olucam.Bombos hissediyorum.Her gün birbirinin aynısı. 13500 kişi şu anda Turkiyede ve kovid19 tanısı dahilinde.Okullar işyerleri sahiller her yer kapalı. Çok plan yapmıştım bu donem ve yaz tatili için.sanirim bunun cezasını çekiyorum. Duvarlar artık üstümüze geliyor.Depremler yangınlar sehitler ciglar düşürülen uçaklar cinliler....Ve planlarım....Büyük ihtimalle en az 6 ay daha ertelemek zorunda olduğum planlarım. Özlediğim insanlar.Ama sağlıklıyım. Buna şükrediyorum. Kim bilir belki 5 yıl sonra gülüp geçerim diyecem ama bu yılın hatıraları için asla gülmeyecek bunun bilincindeyim.Yalniz hissediyorum .tüm aile bir arada ama öyle. Istanbul a gidecektim Eylülde. Yuzme ve ehliyet kursları. Dershane de belki staj için.ing kursu erasmus olmadı farabi.Ama birşey gerçekten doğruymuş. Hayat biz plan yaparken başımıza gelenlermis.Yinede şükredebiliyorum bir hastanenin yoğun bakımında olmadigim için veya aç kalmamak için ise gitmek zorunda değilim.Umarim psikolojim bozulmadan atlatırım. Gelecekteki ben 'e sevgilerle. Not:kendine çok iyi bak kimse senden daha değerli değil:)