A letter from March 29th, 2019

Dear Nanay, Ang sakit lang kasi never mo akong naintindihan. Never mo akong sinabihan na okay lang yan. Gusto kong marinig yun mula sa'yo alam mo ba? Pero bakit ganun laging iba yung naririnig ko sa'yo. Ang sakit lang nay kasi kahit nung bata pa ako parang di ko feel na anak mo ako. Laging disappointment laging kasi ganyan kaya bumabagsak kasi di ka sumusunod sakin kaya madedelay ka. Ang sakit nay ang sakit sakit. I know I am a disappointment pero bakit lagi mong sinasabi. Bakit lagi mo akong kinocompare sa iba. Pagod na ako Nay. I'm sorry if hindi ko mameet yung expectations mo ha. I'm sorry kasi hindi kita sinusunod. I'm sorry kasi magkaiba tayo. I'm sorry nay kasi parang gusto ko na din sukuan yung sarili ko. I'm sorry. Alam mo ba tuwing nag-aaway tayo iniisip ko na yung iba bang nanay ganun din ba sayo sorry nay ah kasi yung ibang parents naiintindihan nila yung mga anak nila pero bakit ikaw di mo ako maintindihan. I'm sorry kasi hindi ko to masabi ng maayos sayo kasi iiyak lang ako. Ang sakit lang kasi parang hindi mo talaga ako anak. Gustung-gusto ko na sumuko nay. Sundin nalang kaya kita kasi napapagod na din ako eh. Pagod na akong mameet yung expectations mo. I'm sorry Pa. I'm sorry kasi hindi pala matapang yung anak niyo. Hindi niya pala kaya. Pagod na kasi siya. Pgod na pagod na