A letter from March 29th, 2014

Dear FutureMe, At this point of time sobrang nalulungkot ako.. i never thought na mararanasan ko pa pala na umiyak sa gabi gaya nung bata pa ako. Before i was crying just to release my stress and without knowing any reason why. Maybe because of being a little child. Mas mahirap pala ngaun.. I was crying kasi meron ng rason. 5 years 7 months and 18 days na kami.. Tagal na noh.. dami na namin pinagsamahan.. pinagdaanan.. naranasan.. nagsaya.. nagaway at kung anu-ano pa.. Nung naguumpisa palang kami iniisip ko na sya na talaga.. That's why excited ako kapag usapang settle down.. marriage.. I still remember na sinabi niya sakin noon na hinahanapan na daw sya ng apo ng magulang niya. Na pag graduate ko daw papakasal kami. Syempre ako naman si tanga masayang masaya.. That was 6 years ago.. Graduate na ko ii.. Mga 2 years na nga nakalipas.. Pero wala naman ii.. Lagi niya sinasabi kasi daw wala pa kami bahay, mahirap daw.. But the main point is wala naman sinisimulang bahay eh. So ano kaya yung inaasahan ko. Alam ko naman yun eh.. na Excuse niya lang yun kasi ayaw niya humiwalay sa pamilya niya. na he doesn't even imagine himself putting away all his reponsibilities sa kanila and lastly na matanda na ang magulang niya. Alam ko naman yun e. sabi ko nga okay lang na kasama namin magulang niya pero may rason pa rin sya e.. Na hindi daw sya sure kung papayag sumama sa amin magulang niya. Minsan naiisip ko na inaantay niya lang na maging pregnant ako para may mairason na sya sa magulang niya. But is this good? Di ko na alam kung ano ang iisipin ko. Di ko din alam kung nagsasayang lang ba ako ng oras ko kasama siya. I almost rely my whole life to him and I can't imagine myself na wala sa tabi niya. pero ang hirap isipin na wala ako kasiguraduhan na nandito sa tabi niya without even having a guarantee na may plano siya sa akin. Parang gusto kong mag step up.. Parang gusto ko na tumahak ng sarili kong daan. Parang gusto ko na humakbang palabas ng bansa. Gusto ko lumayo at mag work para makaipon at bilhin yung kahit anong bahay na nirarason niya.. Alam ko parang ganito na ko kadesperada just to be with him. He is not getting any younger.. 6 years ang gap namin and for sure he is in the right age.. Baka nga maunahan pa sya ng bunso nila mag asawa... Di ko alam kung ano ang nasa isip niya. Di ko alam kung ano ang plano niya., But all i know is that andito lang ako palagi sa tabi niya..Syempre isang tawag lang anjan agad ako.. Ganito kita kamahal eh.. But i hope enough lahat ng yon para magpatuloy pa toh. sana pag kareceive ko ulit nito a year after kahit papano may nagbago na o kaya naman matuloy ung kasal na gusto namin or should i say gusto ko pala.. SANA!!