2020 11 nisan

Batuhan, Yine sana söylemek isteyip de söyleyemediğim her şeyi yazıyorum bu satırlara.. Sevgilim,sevgilim demem belki yanlış olacaktır..Bilemem.. Şu sıralar çok aklıma geliyorsun.Dürüst olmak gerekirse zaten sürekli aklımdasın,hiç çıkmıyorsun.. Şu an gece 01.09 saat..Seni özledim,tüm ruhumla ve bedenimle. Yazıp yazıp silmelerim her zaman ki gibi çok yine.Derdime gerçekten kelimeler yok niye? Sana bu mektubu yazıyorum çünkü,sana bu mektup ulaştığında bunları anlatacak gücü bulamayabilirim kendimde,şu an olduğu gibi.. Senden sonra çok değiştim.. Bir sürü kitap okudum, şiirler yazdım, şarkılar dinledim..Bir sürü yeni şarkı keşfettim.. Biliyor musun bir şiir defterim var artık,içinde ruhuma dokunan her şiiri yazıyorum..Sevdiğim kişiye vermek istiyorum bu defteri.Şu an eğer hayatımda olsan hiç düşünmeden vereceğim kişi sen olurdun,hiç şüphen olmasın. Beş yıl sonra ne olur,ne değişir bilmiyorum ama.. Senden sonra çok fazla ağladım,bitmemize değil,kaybetmeme.. Ağlamalarımdan intikam alır gibi de çok fazla güldüm, sigarayı da azalttım..İçtiğim zamanlarda da daha çok ağladım..Çok fazla ağladığımı,depresyona giren ergen kızlardan olduğumu düşünme ama sakın..Sen sadece beni üzmedin,hem mutlu hissettirdin,hem heyecanlı.. Sana karşı içimde öyle bir özlem besliyorum ki, bunu sana hiçbir kelimeyle izâh edemem.Ben şuan orada; senin yanında olsaydım ve sen bana sarılmak isteseydin.Saatlerce öyle kalabilirdim.Sımsıkı sarardım seni,hiç bırakmayacakmış gibi..Çünkü kaybetmekten korkardım yine seni.. Sana söylemek isteyip de söyleyemediğim o kadar çok şey var ki.. Özledim,sarılınca içime çektiğim kokunu,gülüşünü,bakışını,gözlerinin parlamasını,bana anlattığın her şeyi dinlemeyi,sinirlenince ellerinle yüzünü kapatmanı,mutluyken sesinde oluşan heyecanı,kötü hissettiğimde bana iyi gelmeni, anılarını anlatmanı,müziğinin dinleyici sayısının arttığında ki o mutluluğu..sana sarılmayı.. Sana dair her şeyi çok fazla özledim ki.. ... Günlerden sonra bir gün, Şayet sesimi farkedemezsen, Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme, müsterih ol; Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini, Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede, Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum. Cahit Sıtkı TARANCI rumeysa yılmaz