A letter from July 28th, 2017

Dear my almost forever, Sinet ko yung date dito sa mismong birthday mo 3 years advance. Wala lang. Baka sakali after nun may mabalik pang tayo diba? Ako yung sumira tapos ako yung umaasa, how ironic right? I don't know. Wala akong magawa para maayos ito. Masyadong sabog sarili ko sa nangyayari sakin recently, and I thought I'm just dreaming, begging myself to wake up from this nightmare but I can't. It's the reality. I'd lost you already because i lack of valuing and I know na I treated you differently more than you deserve. Sana nagising ako sa katotohanan na one day magsasawa kana rin sa ganoong set-up na nag uusap lang twing matripan lang magreply o sasabihin busy palagi. Alam kong nafeel mo yung hindi ka pinahalagahan at pinapabayaan nalang. That's why nagpaka busy ka rin. That time I demanded your attention diba? Hindi ata ako nakaram*** ng hiya noon na ako pa yung may ganang magalit na nagdemand ng effort. And nung hindi mo naibigay. I stopped replying you right? I was so **** selfish. Kaya hanggang sorry lang sa chat ang nagawa ko. Ang tanga ko rin kasi bakit man ako mag sosorry eh wala naman akong ginawa? HAHAHA wala talaga akong ginawa para maayos yun kaya hindi sapat ang sorry lang sayo, kasi lahat ng tao kayang gawin yun. Hindi tutumbas yung sorry ko sa mga nagawa ko. Kaya ngayon,I can feel my punishment. The so called regrets. Everyday I feel nostalgic. Reminiscing the past and hoping na mangyari uli yun. Yung mga napapansin ko sa palagid, ikaw palagi ang naalala ko. Those couples who eats together and the guy kissing your head. **** it's you. Also, one time may dumaan sa harap ko, I thought it's you kasi same ng pabango mo. Alam mo yun ang nabangohan kong perfume coz it reminds me of you. And I know all of these will never happen again kasi sinayang kita. Pinabayaan na parang walang pinagsamahan. Pasensiya na kung marami kang nilet go at sinayang na oras sa aakin ah. Sorry kung naging demanding ako. Sorry na rin kung nasaktan kita. At hindi parin tutumbas tong mga sorry ko sa mga nagawa ko sayo. Pero alam mo ba, I remained faithful sayo kahit sinasabi mong may kachat akong iba. pero wala, puro groupchats lang. Kaya lumipat akong school hindi para makilaindian kundi mag aral. Naghihirap at nagsusumikap ako sa school na yon kasi mahirap abutin ang standards. ibang iba sa sra. At first nga hirap na hirap akong mag adjust kahitna may mga kakilala na ako doon, kasi ibang iba talaga. Nkakatakot rin na baka bumagsak ako doon kasi advance rn sila sa lessons. alam mo yung feeling na gano. gabi gabi napapaisip ka what if bumagsak ka, kahihiyan na yun sa magulang mo, sa sarili mo at sa paaralang pinanggalingan mo. Kaya pasensiya na kung mas natuon ko atensiyon ko sa studies kasi yun talaga ang topmost priority ko. Pasensiya na kung nagambala pa kita dati. Kung kinukulit kita noon.Hayaan mo hindi mauulit iyon. Hindi na kita kukulitin kasi hinahiayan na kita maging malaya. Pasensiya na kung blinocked kita ah, gusto ko langtigilan na tignan ang profile mo at kung online ka. Nais kong pahirapan ang sarili ko na, ito yung kabayaran sa ginawa ko saiyo, magsisi ka. Parang torture narin to sa sarili ko, pero alam mo deep inside, ikaw parin talaga , pero yaan mo magiging masaya rin ako mag-isa. Huwag mong pababayaan sarili mo ah. Maging masaya ka rin. Kasi ako kahit busy palagi kapag napapatigil ikaw lang ang naiiisip. Yung naga flashback memories nyo. hays. sige. Kung nakahanap ka na ng iba, magpakasaya ka ah. Pakisabi na sana gawin niya yug mga pagkukulang ko sayo. Sige hanggang dito nalang :) You'll always be my foodbuddy :)I love you, Good bye. It's time to close the book of our little love story.