25.05.2025

Sevgili ben, Bu mektubu 24 yaşındaki ben için yazıyorum. 23 yaşına gireli bir ay oldu olmadı. Geçen yıl mezun oldun artık bir mühendissin bir kaç hafta önce iş yerinden ayrıldın ve şimdi yeni bir iş teklifi geldi ve yarın oraya başlayacağım. Hayatımda çok sevdiğim bir yakın arkadaşım, bir canımdan çok sevdiğim kardeşim, canım sevgilim ve bir de canım anne babam var. Dışardan bakınca hayatım güzel ve zinde duruyor belki... Ama pekte öyle olduğu söylenemez. Kendimi bildim bileli hiç bir şeye kendimi yeterli hissetmiyorum. Bir eksiklik var... Ama ne olduğunu tam anlamış değilim. Beni tamamıyla anlayan kan bağım olmamasına rağmen kardeşim gibi gördüğüm yakın arkadaşım var. Canımdan çok sevdiğim tatlılar tatlısı, şımarıkta olsa komik hayat enerjim yakışıklı bir kardeşim var. Benim hep yanımda olan sevgisini hiç eksik hissettirmeyen sevdiğim aşık olduğum a*** yanımda. Ne olursa olsun her konuda desteğini esirgemeyen annem ve babam, her konuda bana saygı duyup sevgisini gösteren ailem var. Mühendislik eğitimimi en iyi şekilde bitirip yurt dışına çıkıp gezme fırsatı edinebilmem. Ardından işe başlayıp uzun bir süre sonra ayrılmaya karar verip evde sadece otururken bir anda bir telefonla "sizleri şirketimizde bekleriz" araması yapılması ve yeni bir iş fırsatı elde etmem... Gerçekten çok şükür! Bunları böyle yazınca diyorum ki evet, her şey yolunda olması gerektiği gibi ama neden hala çok düşünmeye devam ediyorum? neden hala içime sinmeyen şeyler var? neden böyle bir karmaşa içerisinde buluyorum kendimi? Neyim var benim? Bir isteksizlik... Bir sıkılmışlık mı var? Yoksa kaygılanıyor muyum? Bu soruların cevapları ne zaman gelicek? Bir insanın en büyük sorunu; kendi içini çözememesidir bence... ve çözüm bulamıyorum. Bu içimdeki sıkkın hal, umarım en kısa zamanda gider göğsümden, bende rahat rahat nefes alıp verebilirim.
saygılarımla...