A letter from Dec 31, 2024

Dear FutureMe, سلام سپیده ی قشنگم. من بازم دارم از گذشته برات حرف میزنم. الان سپیده ای هستم که روزای عجیب و غریبی رو تجربه کرده. روزایی که هیچ وقت فکرشم نمی‌کرد واسش اتفاق بیوفته. خوشحالم چون تغییر میتونه شروع اتفاقات بزرگ تو زندگی باشه. راستی پروانه مطب اصفهانم رو گرفتم😍 الان که دارم اینا رو مینویسم ساعت ۱ و نیم شب تاریخ ۱۱ دی ماه سال ۱۴۰۳ توی پانسیون توی کمه نشستم و دارم درس میخونم. دلم میخواد وقتی این ایمیل به دستت میرسه امتحان زبانتو عااالی داده باشی. امتحان mcq رو هم داده باشی. امیدوارم پولدار شده باشی. کار زیبایی یاد گرفته باشی. یه کار خوب و با حقوق خوب اصفهان داشته باشی. دیگه کمه نباشی. راستش الان که دارم مینویسم برات یکم دلم گرفته. خیلی وقته به احسان پیام ندادم. آخه خسته شدم از یادآوری خودم به این آدم‌. نمیدونم چی شد. شاید به وقتش من رفتار درست بلد نبودم. شایدم به نفعم بود با هم تو رابطه نمودیم. نمیدونم هرچی هست دلم گرفته. من هنوزم از دوست داشتنم به این آدم هیچی کم نشده. البته واقعا دلم نمیخواد دیگه در مورد این دوست داشتن چیزی بهش بگم. چون قطعا میگه احسانیزم دارم. یه جوری رفت که انگار هیییچ وقت من تو زندگیش وجود نداشتم. نمیدونم هنوزم من تو فکرش میام یا نه. آیا هنوزم منو دوست داره؟ نمیدونم من هیچی نمیدونم دیگه راستش امشب یه استوری دیدم ازش. داشت سازی میزد. دلم تنگ شده براش. اصن دیدنش تو اون استوری دلمو هزار تیکه کرد... ولی واقعا بازم خوشحالم هیچ کس از آینده خبر نداره یه چیز بامزه اومد تو ذهنم اونم این که یعنی میشه سال دیگه کنار هم نشسته باشیم و به خوندن این ایمیل بخندیم و محکم بغلش کنم و خوشحال باشم از بودنش؟؟؟ واقعا آیا میشه یه آینده ی قشنگ در انتظارم باشه؟