A letter from Dec 30, 2024

sevgili sevgilimmmm, bu birbirimize yazdığımız üçüncü mektup. yazmak için geç kaldık biraz ama olsun. bunları yazarken içinde bulunduğumuz anla ilgili biraz detay vermek istiyorum ki anılarımız canlansın. karaköy güllüoğlu'nda yan yana oturuyoruz ve sen birkaç saat sonra nevşehir'e gideceksin. bu 2024 yılı hep böyle geçti, sürekli yolculuk ettik -tabii sen çok daha fazla- ve birçok kavuşma anı da yaşadık. dilerim ki 2025 yılı birbirimize nihai olarak kavuştuğumuz, tatlı bir yıl olur. yeni yıla girmeye yaklaşmışken en çok istediğim şey bu. belki her zaman tatlı şeyler olmaz; varoluşsal sancılar çekeriz, akademik kaygılar yaşarız ve diğer geleneksel dış etkenleri de biliyorsun zaten. belki amaçlarımızı bu zorluklarla şekillendiririz, örneğin 2025 geleneklere karşı mücadele ettiğimiz ve kazandığımız bir yıl olur. ilk defa geçmişi bırakıp bu kadar gelecekten bahsettim sanırım. o yüzden yine yapmam gerekeni yapacağım, geçmişi de yabana atmayıp 2024'ün kazandırdıklarından da bahsetmek istiyorum. uzak mesafe ilişkisi yaşadık tam 1 sene boyunca ve bence gayet iyi yürüttük. zorluklara rağmen birbirimizden vazgeçmedik. hedeflerimizi tamamladık büyük oranda. ben tezimi bitirdim, sen ekonomik bağımsızlığını kazandın. bunu yazarken durdum ve seni öptüm, bakalım sen de bunu mektuba yazacak mısın ndjsjwsjsj bana şimdi kötü şeyler mi yazdın diye soruyorsun durup baktığım için jdjssnwiwj sonunda öğrendin neler yazdığımı. karşımızda çok tatlı bir kız çocuk oturuyordu bunu yazarken. böyle anlarda çocuklara bakıp hep hayal ediyorum. tatlı bir çocuğumuz ve mutlu bir yuvamız olsun. bir çocuk ne kadar iyi yetiştirilebilirse o kadar iyi yetiştirelim mesela. birbirimizi kırmamak için özen gösterelim, kırarsak da telafi etmek için çabalayalım. bu mektubu okurken ne koşullarda oluruz, bilmiyorum. uzakta mı, yakında mı? kavgalıyken mi, huzurluyken mi? bunlardan emin değilim ama şunu biliyorum: daima kim olduğumuza güveniyorum ve başka hiçbir şey önemli değil. seni çok seviyorum.