A letter from Dec 14, 2024

سلام به خودم در یک سال آینده، امروز 24 آذر ماه 1403 است. سه روز از بازگشت از مرخصی میان‌دوره سربازی می‌گذرد و امشب باید ساعت 10 شب به کرمان برگردم تا این مرحله را ادامه دهم. واقعیتش، اولش از سربازی می‌ترسیدم، ولی حالا فقط می‌خواهم آن را تمام کنم. الان احساس می‌کنم در مسیرم نیستم، انگار وقتم به بطالت می‌گذرد و این برایم دردناک است. با این حال، می‌دانم که باید ادامه بدهم و این چالش‌ها روزی تمام خواهند شد. امیدوارم وقتی این نامه را می‌خوانی، نیمی از مسیر سربازی را پشت سر گذاشته باشی و تبدیل به کسی شده باشی که همیشه می‌خواستی. انتظارم این است که کامفورت زونت را گسترش داده باشی و قدم‌های جسورانه برداشته باشی. روی چیزهایی که دوست داری وقت گذاشته‌ای، پس ادامه بده چون زندگی یعنی صرف زمان برای علایقت، بدون توجه به عواقب. به جلو حرکت کن و نگران نباش. سختی‌ها یا خیلی زود می‌گذرند یا اصلاً آن‌قدر که فکر می‌کنی سخت نیستند. بهت تبریک می‌گویم! الان به نیمه راه رسیده‌ای و قوی‌تر از همیشه هستی. با عشق و امید، نسخه‌ی گذشته‌ات