A letter from Sep 15, 2024

Dear FutureMe, since this day nangako ako sa sarili ko that i can never believe in love again. Nakakalungkot man pero napuno na siguro ng takot ang puso ko para maniwala pa, bukod sa takot andon yung pagod, andon yung mga tanong. Sinulat ko to para mangako sa sarili ko na hindi na muling susubok. Apat na tao na kasi ang naging parte ng puso ko pero lahat sila nag sawa ang dahilan that they left me :( . Nung nawala at naging okay na ko kay lorain at kay kyle akala ko magiging maayos ako, pero hindi. Habang buhay akong mabubuhay sa mga tanong kung ano nga ba ang mali, ano ang kulang, ano ang kulang sa akin na palaging nagtutulak sa kanila papalayo. Naging okay at naka move on nga ko sakanila pero hindi naman ako masaya, kasi andon yung idea na baka buong buhay kong tanungin at isipin kung bakit ako kasawa sawa. Sa araw na to, sobrang daming realizations at isa dun ay yung kung magmahal man ako uli, hindi na ko magmamahal kasi nagmamahal ako, kundi nagmamahal ako pero puno ng takot. Hayyy love is really scary pala talaga noh? Yung may nagkakagusto man sakin pero hindi ko sila kayang magustuhan pabalik kasi ang pumapasok lang sa isip ko pag nakikita at nakakausap ko sila ay ang tanong na hanggang kailan, hanggang kailan nila ako gusto, hanggang kailan nila ako mahal. Its sad and scary that those people who really promised to love you forever could lose all the things that he/she feels to you eventually, yung tipong masaya kayo at tumatawa kayo ngayon pero behind those smiles hindi mo alam wala na pala siyang pagmamahal para sayo. That feeling that masaya kayo ngayon without knowing na lilisanin ka na niya bukas. I guess i am never and will ever be a greatest love of someone because they always FELL OUT OF LOVE.