A letter from Sep 10, 2024

sevgili kendim, şu an acınası haldeyim. 11 saatlik berbat bir mesai düzeninde kuş kadar maaş ile çalışıyorum. özgürle çok gitgelli ve belirsiz haldeyiz gelecek için pek fazla ışık göremiyorum. umarım seneye köle gibi çalışmadığım, biraz hayat standardımın olduğu bir düzenim olur. özgürle ya da kendimle mutluyumdur umarım. en çok da sağlık dilerimç. şayet 2 ay önce kolum, kalbim çokça kırıldı. boğazım da ağrıyor da bu gereksiz bir detay. umarım kalp kırıklıklarını aşabilmiş, unutman gereken kağıttan gemileri yakabilmiş, istediğin yolda yürümeye başlayabilmişsindir. beyaz tavşanları kovalamadığın huzurlu bir yuvada olmanı temenni ederim. umarım seni hapis hissettiren şeylerden kurtulmaya ceesaret sağlayanların vardır. söyleyen yoksa diye söyleyeyim ben yanındayım. zemine uzananlar daha fazla düşemez demiş emir can. muhtemelen hala emircan dinliyor olalcağım. patlat bir "bir karanfil" şarkısını oradan . bu zamanlarda yeni çıkmıştı. 10.09.24