A letter from Aug 19, 2024

Dear My Chrisbell, Hi Love.. Haha. Di ko alam bakit ang sakit na tawagin kang Love. Hays. Nakakatakot, naiiyak ako ngayon, nahihirapan, naburn out, nag kita lang tayo last weekend (August 17, 2024) remember? Naalala ko na nasa labas ka ng Dely's Inn haha naka tayo then binigay ko yung gift ko sayo na yung Large size pa nga e tagal kasi na nating di nag kita **** kana haha di ko na alam size mo. Alam mo ilang beses kong tinanong sarili ko if pupuntahan ba kita, mag papakita ka ba? Alam mo yung tumawag ka nung araw na ung na sinabi mo na magkikita tayo ng hapon na yun naiiyak na ako umaga pala kasi bakit ganun masakit na magkikita tayo unlike dati na pag nagkikita tayo excited ako, alam kung bakit ako natatakot kasi baka ito na ung huling pagkakataon na magkikita tayo, makakasama kita. Mahal kita super mahal kita pero alam kung nasaktan kita, nasaktan kaya ka nagbago ng ganyan. Ayaw ko ng umiyak. Napapagod na ako. I realized na super mahal kita. Pero baka need ko ng mag let go kahit masakit, mahirap, nakakatakot, ewan ko anu nararamdaman ko today. Para akong tanga. natatakot ako. Mahal mo pa ba ako? Kasi ako oo mahal kita super. Pero bakit ganun hays. Nakakatakot, ewan ko. If I can bring back the time, babalikan ko yung time na mahal mo pa ako. Alam kong you are stronger, kahit wala ako sa buhay mo, kahit di na tayo, kahit di na ako sana lagi mong tatandaan na minahal kita ng sobra. We need both healing, thank you for being brave enough. Super mahal kita. Mahal na mahal kita. Super. Sana pag dumating uli yung time na mamahalin mo ako I promise na di na kita papakawalan.. But for now I will let you go, for ypu to grow more, to be you more. You are the best I ever had. Until we meet again My Loves..