A letter from December 21st, 2020

Dear Kendim, Kendimi seviyorum. Bunu daha önce yapmalıymışım diyorum. Haftada neredeyse 4 gün düzenli spor yapıyorum. İnşallah ilerdeki yıllarda bunun faydasını görüyorsundur Didem. Günlük düzenli su içemesem de aklıma geldikçe içiyorum. Hayat düzenim biraz bozuldu. Karantina şartları insanı zorluyor. İnşallah bu günlerden kurtulmuş daha ferah mutlu rahat gezebildiğin günlere ulaşmışsındır. İstediğin işi yapıyor, istediğin kadar kazanıyor, istediğin evde oturuyorsundur inşallah. Sevmeyi sevilmeyi o kadar çok istiyorum ki. Tabi ki bana uygun olan uyumlanabildiğim biri olmasını ve ömür boyu onunla huzurla neşeyle sağlıkla kolaylıkla ihtişamla yaşamayı istiyorum. Bunu bir dilek kağıdı olarak görelim. (Kendime ait bir evim, arabam, her ay yenilenen 500.000 $ ım var. Çok mutluyum. Yardıma ihtiyacı olana, sokaktaki hayvanlara yardımlar yapıyorum. Hiç esirgemiyorum. Smoky oğlumu çok çok çok seviyorum. Bir ailem var eşimle birbirimize sadık ve birbirimizi çok seviyoruz çok mutluyuz. İstediğim çok mutlu olduğum, her gün koşarak sevinçle gittiğim bir işe sahibim.) Günlerim sıkıcı geçiyor. Geç uyuyorum, geç uyanıyorum. Pandemiden dolayı ne dışarı çıkabiliyoruz ne biriyle görüşebiliyoruz. Her şey yasak. Yılbaşına tam 10 gün var ama içimde yeni yıla girme isteği de yok. Arada kendi modumu yükseltiyorum. Çok mutlu oluyorum. Arada modum tamamen düşüyor bunalım haline giriyorum. Ailecek evdeyiz. Yalnızca babam işe gidiyor. Ben de artık çalışmak istiyorum. Kırıkkale'yi de özlüyorum. Hiç özlemem sanıyordum ama özleniyormuş. Şuan ki hayatım bu. Pek iç açıcı değil. Umarım 5 yıl sonra kendi toplamış ve ipin ucunda tutup devam etmişsindir neşe, sağlık, kolaylık ve ihtişamla hayatını devam ettiriyorsundur. Çevrende hep sevdiğin insanlar olması dileğimle... Geçmişteki kendin Didem. Seni seviyorum Didem. Kendini hiç bir zaman bırakma. Sen teksin bir tanesin. Güçlüsün. Hep mutlu ol.