A letter from September 7th, 2020

سلام امیدوارم اگه زنده ای حالت خوب باشه و قطعن زنده ای که داری میخونیش پس هنوزم جای امیدواری هست😉 امروز ۱۷ شهریور سال ۱۳۹۹ ساعت ۱۱/۱۰ شبه میدونی اگه داری اینو میخونی میخوام بهت بگم هرجایی که الان هستی اصن مهم نیس مطمئنم واسه اون هدفی که هر شب تو تخت خواب بهش فکر میکنم و خودتم قطعن یادته جنگیدی اونقدری که بدستش بیاری میدونم شرمنده خودت نیستی و از ته ته دلم امیدوارم این فکرای شبونه تحقق پیدا کرده باشه و تو جایی که هر دومون دلمون میخواد باشیم اینه که حال این نامه رو بیشتر میکنه خوب باش خوب بمون تنها کسی که بیشتر از همه دوستت دارم تویی پس همین الان یه لبخند عمیق بزن و برو تو فکر و به افق خیره شو و یاد امشب بیفت که رو کاناپه دراز کشیده بودی و داشتی این جملاتو مینوشتی و به عشقتم بگو تو همین حالت رقیق ازت از اون عکسا بگیره که مثلن حواست نیس بعدشم محکم بغلش کن و بگو دوستش داری اون وقته که میبینی هرچی دلت میخواست و داری بوس بهت 😘