A letter from September 3rd, 2020

سارای دوست داشتنی من ، سلام! حالا که این نامه را دریافت کرده ای اگر زنده باشی 27 ساله هستی اما الان که نامه را مینویسم ۲۲ ساله هستیم. الان شهریور است و توی اتاق پشتی کنار نگار خوابیدی‌. نگار از کنکور امسالش راضی نبود و منتظر نتایج هستیم. امسال محسن ماموریت داشت و زهرا برای دو ماه اینجاست. هوا دیگر به خنک شدن نزدیک میشود. صورتت پر از جوش و آکنه است و منافذش افتضاح اند کمی هم چرم دوزی بلدی و میل داری که بیشتر کار کنی. برادر مریم امشب کمی تقاضای نان بدون گلوتن کرد و قرار است برایش بفرستم آخر نان هایش تمام شده. راستش از اینکه بتوانم به او کمک کنم و خدا راضی باشد خوشحال میشوم. مهربانم... حال دلت چطور است؟! همه چیز رو به راه است؟ اگر نیست سخت نگیر! خوب میدانی که مسیر زندگی همیشه سختی دارد و دنیا محل گذشتن است. راستی حال مادر چطور است؟ دا احتمالا خیلی پیر شده و تو غمگینی اما عزیزم بگذر... راستی ازدواج کرده ای یا هنوز مرد محبوبت پیدا نشده؟! حواست باشد که دلسوز زندگی ات باشی! مرد محبوب سارا باید دیدنی باشد :))) راستی سارا هفت شهر عشق عطار را گشتی یا مانده هنوز؟ به من از خودت خبر بده از گذشته و آینده هم...دوست دار همیشگی و دیرینه ات: سارا ی عزیز و مهربان و خوش قلب و خیلی خوب(خودشیفته:))) )راستی ما الان درگیر کرونا هستیم و حالا اوضاع چطور است؟ دنیا به کجا رسیده است؟