A letter from August 21st, 2020

Dear LeKırdök, Tebrikler, 2025 yılına ulaşabilmişsin ve hala aynı mail adresini kullanıyorsun. Umarım hayal ettiğin güç ve paranın efendisi olmuşsundur. Olamadıysan da hala o yolda olduğunu düşünüyorum.Vazgeçmek hayata bakışında yok çünkü. Bu mailin de bir şekilde tam da bu zamanda hayatına girmesi gerekiyordu ki şu anda bu satırları okuyorsun. Bu satırları yazdığım zaman diliminde çok sevdiğim bir şiiri seninle paylaşmak istiyorum. Kim bilir belki de buna ihtiyacın vardır. Eğer ki hayat yollarımız farklı taraflara ilerlediyse ve iletişimde değilsek yine de bir teşekkür mailini benden esirgemezsin diye umuyorum. Kendi gün batımına doğru seni kutsuyorum yaşam Çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar Adaletsiz işler, hak edilmemiş üzüntüler, acılar vermedin. Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki; Kendi kaderimin mimarı bendim Ve şeylerin içinde tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam, Onları oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi Gül ağacı ektiğimde açan, her zaman güller oldu. Elbette gençliğimin ardından kış gelecek; Ama sen zaten Mayıs'ın sonsuza dek süreceğini söylememiştin. Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu; Ama sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin. Ve karşılığında huzur dolu gecelerimde oldu. Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı. Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin. Yaşam, küs değiliz!