A letter from July 30th, 2020

Merhaba koca a***... Bu gün ben farklı bir dünyadan bu yazıyı yazıyorum. Sen ise çok farklı çok daha iyi ve daha gelişmiş bir dünyadan bu yazıyı okuyorksun. Zaman ne kadar da hızlı geçti fark etmedin bile. Oysaki insanlar bunun daha çok farkına vara bilseydi bu gün benim yaşadığım dünya çok daha farklı bir yer ola bilirdi. Fakat henüz çok geç değil. Evet belki sen bu yazıyı okuduğunda 23 yaşına gelmiş ve muhtemelen bir çok hatan olmuş ola bilir, bunlar hiçbir şey için engel değil. Sadece fark etmen gerekiyor. Buna rağmen yolunu bulamazsan sorun değil. Çünkü ilk seferinde çoğu kişi bulamaya bilir. Önemli olan denemek, ilk adımı atmak ve yere düşünce tekrar tekrar ayağı kalkmak. Asıl olan ışığı takip etmek, belkide ışığın kendisi olmaktır. Başın sürekli dik dursun çünkü aşağıda görmeye değer birşey yok. Var olanlar da ya öldürüldü yada yok edildi. Unutma Geylani geçmişinle yaşama. Çünkü orta tutsak kalırsın. Her çıkmaya çalıştığında seni karanlığa doğru çekerler. Mutlu olmana izin vermezler. Onları değiştirmeye çalışma, önce kendini değiştir. Çünkü onlar karanlığın bir parçası oldular bile. Ben sana bu gün ufak cılız kendini zor aydınlatan bir ışık bırakıyorum. Ben ilk adımı attım. Sıra sende. şimdi o kendine bile yatemeyen, cılız ışığı al ve kendinle birlikte etrafındaki herşeyi aydınlatan büyük bir yıldıza çevir. Ve onu sakın bırakma. Geylani Bilgin Thu,Jul 30 / 2020 / 3:52 AM Sat,Jan 01 / 2025 / --:-- --