A letter from March 21st, 2020

Dear FutureMe, Küçükken çok dayak yedim, çok üzüldüm. gururumu incitti tüm bu olanlar. artık ailem yüzünden kendimi sevmemeye başladım. belki de bu yüzden en ufak şeyde ağlıyorum belki insanlar bu yüzden bana çirkin dediklerinde kalbim kırılıyor beni bu hale siz getirdiniz sevgili ailem ben sizin yüzünüzden çocukluğumu yaşayamadım şimdi 16 yaşındayım hala çocuğum fakat sizler yüzünden sanki 30 yaşındaymışım gibi davranmak zorundayım kendim gibi davranamıyorum öyle olunca şımarma diyerek bana kızıyorsunuz ne üzücü... Umar gelecekteki ben tüm bu olanları atlatırsın ve ruhunda geçmişin hiçbir izi kalmaz unutma kimse yoksa bile kendin varsın ve ben kendi bedenimi sevemiyorum umarım ileride sen seversin