A letter from December 4th, 2019

Dear FutureMe, سلام. خوبی؟ از اون خوبای واقعی یا ممنون‌های الکی؟ عِی ممنون منم بد نیستم؛ اما غمگینم. نمی‌دونم چرا. امیدوارم تو مثه من نباشی. امیدوارم تغییر کرده باشی. خودتو پیدا کردی یا هنوزم با خودت درگیری؟ ببخشید که این روزا تلاش نمی‌کنم تا تو اون روزا شاد باشی. خیلی بی‌حوصله و خستم... خب از خودت بگو. الان معلمی؟ معلم کلاس چندم شدی؟ پسرونه‌ای یا دخترونه؟از انتخاب‌های من راضی‌ای؟ یا هنوزم داری حسرت می‌خوری چرا از کرمان برگشتی؟! مثل مدرسه و دانشگاه خیلی حرص می‌خوری یا ریلکس‌تری؟ دعا می‌کنم ریلکس‌تر باشی. در آرامش باشی و از انتخابم راضی باشی. امیدوارم خودتو پیدا کرده باشی و سر مسائل بی‌خودی حرص نخوری. امیدوارم منِ ۲۰ ساله رو ببخشی. ببخشید که انتخاب‌ها و نوع زندگی من داره تو رو رقم می‌زنه. راستی اصلا تو زنده‌ای؟ :) با چهرت کنار اومدی یا عمل کردی؟ ازدواج کردی؟ گمون نکنم، دلیلشو نمی‌گم چون خودت خوب می‌دونی فقط خداکنه جوشات خوب شده باشه دوس ندارم تو‌ هم مثل من ۲۰ ساله بابت جوشات زجر بکشی.😖 اممم تولد بیست‌وپنج سالگیت مبارک. با تمام وجودم این نامه رو تقدیمت می‌کنم. فاطمه دوست دارم. هیچ وقت مثل منِ بیست ساله زندگی نکن. از ته دل بخند و زندگی کن. به حرف دیگران توجهی نکن. هیچی مهم‌تر از خودت نیست. امیدوارم تولد امسالت مثل تولد بیست سالگیت همراه با غم نباشه. اینم کادوی من به تو. من می‌دونم که عاشق نامه‌ای. خدا کنه دوسش داشته باشی😘😃 من ۲۰ ساله باید برم بقیه‌ی روزا رو بگذرونم تا تو بیای پس فعلا :))💜