A letter from May 17, 2025

sevgili ben, sürekli zamanın içine sıkışıyorsun. yaşadığın şeylerin ağırlığı geçmeyecek, bu sancı son nefesine kadar sürecek sanıyorsun. belki doğru, belki yanlış. yaşamadan bilemezsin ki. akışına bırakamadığını biliyorum. belki de her şeyden kaçtığın için bir şeylerden tat alamıyorsun ya da duygularının içinde kayboluyorsun. kendini aramaktan vazgeçme. ama lütfen doğru yerde aradığından emin olmaya çalış. azmin yok. ruhun hep göçebe ve bundan kurtulamadığın sürece böyle sürecek. canım yanıyor, kavruluyorum bu yangında. umarım bu 6 ay içinde kendini sevmek için bir adım atmış olursun. ve umarım 1 ay sonra yani Haziran'da doğum gününde ağlamaz, mutlu olursun. gerçek anlamda, sabahtan akşama kadar süren bir mutluluk. nolur kendini sev, say. hatalarını düzelt. düzgün biri ol. ne kendini ne de başkalarını yorma. şuan 21 yaşındasın. 1 ay sonra 22 olacaksın. bu mektubu görecek kadar yaşar mısın, bilmiyorum. ama umarım ki yaşarsın! sürekli ölmek istiyorum dememe bakma. ben yaşamak istiyorum. huzur içinde, kendimi severek... 17.05.2025