A letter from September 13th, 2019

سلام امیدوارم وقتی این نامه رو می‌خونی، در روزها و شبای خوبی قرار گرفته باشی و به همه‌ی تلخی‌هات پایان داده شده باشه! امروز که این نامه رو می‌نویسم ۱۳۹۸/۶/۲۳ چند روز بعد از محرم است... روزهای بسیار سخت و غمناکی‌ست هر چقد ادرکنی یا الله را صدا می‌کنم هیچ ندایی از او نمی‌شنوم. غریب یکسال است که اتفاقات ناگواری در زندگیم رخ داده اما هنوز از سوی خدا صدا و یا باز شدن در که به رویم بست را ندیدم! روزهایی سخت و کسل‌کننده و تنها، که از اینکه چشمانم باز شود و دوباره صبح آغاز شود خسته و درمانده‌ام... نیامد کسی که حرف از ماندن و عشق زد نیامد و بعد از او همه حتی خدا هم رفت... بد نیست یادت بندازم که چه روزها اشک ریختی به هر نذر و نیازی متوسل شدی اما خدا رفته بود! نمیدونم امروز که این نامه را میخوانی چطور هستی؟ به اجابت دعایت رسیدی یا مثل خیلی از دعاهای اجابت نشده گوشه دلت دارد خاک میخورد... نمیدانم احساس خوشبختی میکنی یا هنوز تنهایی؟! نمیدانم زندگی به کامت هست یا خیر!؟ نمیدانم خدا رو همانطور که این روزها می‌پرسدیدی امروز هم می‌پرستی! نمیدانم خدا بهت همسر باخلاق و بادین داده یا نه! نمیدانم شاغل شدی و کار مناسب داری یا نه!نمیدانم هنوز همه خانواده در کنارت هستند یا نه! این نامه را نوشتم که به گویم زندگی سخت و غمناکی را طی کرده‌ایی و الان در چه شرایطی به سر می‌بری!؟ از خدا میخوام روزی که این نامه به دستت رسید، خوشحال باشی و خوشبخت... از سمیم قلب خدا رو بپرسیدی و راضی باشی! امیدوارم در کنار کسی باشی که آرزویش داشتی و غرق در عشق و عدالت... “مهناز”